2021 yılı Eylül ayından itibaren uygulamaya konulan yeni ekonomik kararlar, döviz kurlarını ve enflasyonu artıran bir etki yapmıştır. Kur korumalı mevduatın devlete maliyeti 125 milyar dolara yükselmiştir. Yeni ekonomik kararların bedelini, başta emekliler olmak üzere dar ve sabit gelirliler ödemektedir. Geçmişte politika faizinde yapılan indirimler, Merkez Bankasından bankaların ucuz kredi almasını kolaylaştırmış ve 2022 yılında bankaların karları yüzde 400’leri aşmıştır. Seçim sonrası yapılan yüksek oranlı zamlar gelir ve aylık alanların alım gücünü düşürmüş ve emeklilerin yaşam koşulları zorlaşmıştır.
Emekli aylıkları, 2000 sonrası dönemde giderek küçülmüştür. 15 milyon emeklinin yüzde 90’ı açlık sınırının altında aylık almaktadır. Asgari ücretle, emekli aylığının bağı kopmuş; 7.500 TL olan en az aylık ödemesi ile geçinmeye çalışan emekliler, en zor dönemi yaşamaktadır. Evi olmayan emeklilerin çaresizliğine çözüm getirilmeli ve bu kapsamda olan emeklilere kira yardımı yapılmalıdır. Genel olarak, emekli aylıkları, zorunlu harcamaları karşılamamaktadır. Hükümet bu gerçeği görmeli; evi olmayan emeklilere kira yardımı, aylıklar yetersiz kaldığından, emeklilere sosyal yardım yapılmalıdır. 2000 öncesi dönemde emekli aylıkları düşük kalınca, önce yakacak yardımı, sonrasında ise sosyal yardım ödemeleri yapılarak emeklilere destek olunmuştur. Bugün için de benzer düzenlemelere gidilmeli ve geçinmekte zorluk çeken emeklilere sosyal yardım yapılmalıdır.
Emeklilerin aile destek programına müracaat etmesi, emeklinin gururu ile oynamak anlamına gelir. Sosyal güvenlik sistemimizin zayıflatılmasından ve emeklilerin muhtaç duruma düşürülmesinden dersler çıkarılmalıdır. Emekliler, ülkemizin kalkınmasında alın teri dökmüş, vergi ve primleriyle ülke ekonomisine destek olan bir kesimdir. Devlet, emeklilerin insanca yaşaması için her türlü tedbiri almakla yükümlüdür. Sosyal devlet olmanın gereği de budur.
