Emekli aylıklarına yapılan artışlar, hak sahibi olanlara farklı yansıması, bir sistem sorununa dönüşmüştür. Benzer durum, emekli ikramiyesinde de yaşanmaktadır. Sosyal güvenlik mevzuatında yapılan değişikliklerde, eşitlik ilkesi korunmamış ve gelir ve aylık alanlar arasında farklılık giderek büyümüştür.
Sosyal güvenlik sistemi kapsamında en önemli uygulamalardan birisi de, hak sahiplerine ödenen sürekli yardımlardır. Bu yardımların ödenmesi, birtakım kurallara bağlanmıştır. Gelir ve aylıkların ödenmesinde “durum değişikliği” olduğunda, azalma veya artırma işlemleri yapılmaktadır.
Sosyal güvenlik sistemimizde, gelirlerin/aylıkların alt sınırına ilişkin düzenlemelerle dul ve yetimlerin korunması amaçlanmıştır. Her bir kanun değişikliğinde, ölüm tarihlerine göre yürürlükte olan kanun hükümlerine göre emekli, dul ve yetimlere ödenen aylıklarda hisse oranları farklı olduğundan, bu kapsamda olanların intibakının ne kadar önemli olduğunu göstermektedir.
En az aylık ödemesinin 7.500 TL’ye yükselmesi, dul ve yetimlere sınırlı yansıtılmıştır. Bu duruma itirazlar gelmiş ve mağdur edildiklerini derneğimizle paylaşmıştır. Sistem adil olmadığından, özellikle de hisselerin farklı olması, hak kayıplarına da neden olmaktadır. Örnek vermek gerekirse; ölüm tarihi 1.10.2008 öncesi SSK tarımdan emekli olan babasından yetim aylığı alan kız çocuğunun hissesi %25, ölüm tarihi 1.10.2008 sonrası olan babasından yetim aylığı alan kız çocuğunun hissesi %50’dir. Bu örnekleri çoğaltmak mümkün.
Gerek emekli aylıklarında ve gerekse de hak sahibi aylıklarında eşitliğin sağlanması için kanunlarımızın yeniden düzenlenmesine ve eşitliğin sağlanmasına ihtiyaç vardır.
